Langur tími

Nú er kominn heldur langur tími síðan ég bloggaði síðast og mamma er búin að tuða mikið um nýtt blogg!
Síðustu vikur hafa verið frekar rólegar. Ég er ennþá í allskonar rannsóknum hér. Um daginn var verið að leita að nýrnasteinum en ekkert fannst, í næstu viku verð ég sett í sónar til að skoða nýrun, magann og allt saman. Vefjagigtin hefur líka verið frekar slæm, fór í svona nálastungumeðferð á þriðjudaginn sem var ótrúlega gott. Fyrsta skiptið sem ég prófaði svoleiðis og ég fann þvílíkan mun.

Frá hótelinu í Manzanillo

Í byrjun mars kom pabbi hans Chris í heimsókn, kom með allskonar dót í eldhúsið fyrir okkur (mig) og ég hef verið að baka svolítið, loksins! Við fórum öll saman til Manzanillo helgina 8-9 mars, ég, Chris, pabbi hans og frændi. Chris keppti þar leik í steikjandi hita og svo lágum við á ströndinni í algjörum lúxus. Einnig fórum við Chris til Barra de Navidad í lok mars. Það er lítill strandbær svona 4 klukkutíma frá okkur. Þar hittum við íslendinga sem var örugglega eitt það skemmtilegasta sem ég hef lent í á síðustu 7 mánuðum.

Íslendingahittingur í Barra de Navidad

Fyrir utan það hef ég ekki verið að gera mikið. Er alveg á fullu að læra pole (súlu) fitness og finnst það verða skemmtilegri með hverjum tímanum. Er búin að missa 7kg síðan í janúar og er alsæl.

Nú er komið vor og um miðjan mars fór heldur betur að hlýna. Meðalhitinn er í kringum 30°C á daginn og 20°C á nóttunni sem gerir það mjög erfitt að sofa. Hitinn hefur farið hæst uppí 41° og ég hélt að ég myndi bráðna. Ég hef sem betur fer lítið brunnið en það er enginn dans á rósum að vera í svona hita. Matarlystin minnkar alveg heilmikið, þessu fylgir endalaus þreyta, bæði krakkarnir og við kennaranir erum alveg dösuð í skólanum og hitinn á bara eftir að verða meiri.
Ég á bara eftir að vinna 5 daga og er svo komin í 2 vikna páskafrí. Stefnan var sett á að fara til Oaxaca, Chiapas og Guatemala með stelpunum sem eru hér en ég treysti mér ekki í það útaf vefjagigtinni. Ferðalagið er mjög langt, samtals myndum við sofa 6 nætur í strætó og hinar á lélegum hostelum. Í staðin ætlum við Chris að fara á einhverja strönd og hafa það huggulegt. Í byrjun maí förum við svo á stóra tónlistarhátíð í Mexico City sem heitir Electric Zoo. Við ætlum að njóta næsta mánaðar eins og við getum því í maí flytur Chris útaf fótboltanum. Drengurinn er með tilboð frá allskonar liðum og er að standa sig ekkert smá vel, er rosalega stolt :))

Hitinn er alveg svona mikill, gróðurinn bara brennur

Tíminn líður alltof hratt og áður en ég veit af verð ég komin heim. Ekki nema rúmlega 4 mánuðir eftir og nóg eftir að gera. Skal reyna að vera duglegri að blogga en á ekki von á því að setja neitt inn fyrr en eftir páskafríið. Þá verður eflaust nóg að segja frá!

Hann eldar, ég baka!

Afmælispartý í skólanum :) Ég og hinn kennarinn með afmælisstelpunni

Hluti af hópnum mínum

Þessi besti <3

Fréttir

Nú er komið heldur langt síðan ég bloggaði síðast.

Heilsan er í góðu lagi, ekkert neikvætt hefur komið útúr rannsóknum ennþá en ég fór í fleiri rannsóknir í vikunni og er að bíða eftir niðurstöðum úr þeim. Mér hefur samt liðið vel síðustu vikur. Á þar síðustu helgi var ég bara heima. Á föstudeginum átti einn kennarinn afmæli og eftir vinnu fórum við á einn bar að fagna afmælinu hennar. Við fórum 5 saman, þrír kennarar, ég og Michi, nýja stelpan frá Austurríki sem vinnur með mér. Eftir það fóru við  Michi og Jasmin að borða á voða fínum spænskum veitingastað, maturinn var algjört æði. Svo fórum við á annan bar og vorum þar ásamt nokkrum vinum. Kvöldið var rosalega fínt. Á laugardeginum var ég að stússast að græja gjöfina hans Chris fyrir Valentínusardaginn um morguninn. Um 2 leytið fór ég með fjölskyldunni að borða á öðrum fínum veitingastað, nema þessi var mexikanskur. Svo sendi Chris mér skilaboð og sagðist vera kominn til Ocotlán og ég fór til langömmu hans og afa. Um kvöldið fórum við á fótboltaleik og svo í partý með frænku hans. Á sunnudaginn héldum við uppá afmæli frænku hans á veitingastað með fjölskyldunni.

Olé, spænski veitingastaðurinn

Ég og Joss í afmæli frænku þeirra Chris

Gjöfin frá Chris!

Í síðustu viku vann ég bara á mánudeginum. Það var ekki kennsla á þriðjudag og miðvikudag þannig ég fór með Chris heim á mánudeginum eftir vinnu. Á fimmtudaginn fór ég í rannsóknirnar í Guadalajara og á föstudaginn héldum við Chris uppá Valentínusardaginn! Við fórum út að borða á rosa fínan veitingastað og svo á fría tónleika í miðbæ Guadalajara með nokkrum mexikönskum hljómsveitum sem var mjög gaman.

Myndarlegi strákurinn minn :)

Dýragarðurinn

Dýragarðurinn

Ég með hluta af fjölskyldunni hans Chris

Laugardeginum eyddum við í dýragarðinum í Guadalajara sem var rosa fínt. Það er heldur betur farið að hlýna hérna og hitinn í dýragarðinum var um 30°C. Þetta er samt ekkert miðað við hvernig hitinn verður í mars og apríl. Við komum heim til Ocotlán seinnipart laugardagsins með ættingjum hans. Ég borðaði með þeim og fór svo heim. Í gær héldum við uppá afmæli frænda hans Chris með fjölskyldunni. Borðuðum góðan grillmat og svo dansaði ég við langafa hans Chris sem er rúmlega níræður. Dagurinn var rosalega fínn!

Dansandi við langafa hans Chris

Það er allt rosa fínt að frétta af mér, gengur vel í vinnunni, með fjölskyldunni og allt saman. Í dag var ég að knúsa eina stelpuna mína sem er með Downs. Hún knúsaði mig fast og sagði svo 'te quiero mucho' sem þýðir að henni þyki mjög vænt um mig. Mikið er gefandi og gaman að vinna með þessum krökkum <3 Í dag bókaði ég einnig flugið mitt heim og lendi á Íslandi eld snemma morguninn 25. ágúst. Fer héðan um hádegi 23. ágúst og verð hjá foreldrum hans Chris í Californiu í einn dag áður en ég held heim til Íslands.

Veikindi og ráðstefna

Síðustu dagar hafa verið ansi óvenjulegir. Ég kom heim frá USA á þriðjudegi og byrjaði strax að vinna á fullu. Á föstudaginn fékk ég verstu ælupest sem ég hef á ævi minni fengið og endaði á því að fara á sjúkrahús þar sem ég fékk sprautu í rassinn. Sprautan hjálpaði með ógleðina og ég ældi ekki nema einu sinni eftir hana. Lækninum leist ekkert á það hvað ég væri búin að vera mikið veik og vildi senda mig í frekari rannsóknir þannig á laugardagsmorgun fór ég í blóðprufu. Það kom lítið sem ekkert útúr blóðprufunum, engin sýking eða neitt svoleiðis sem er ágætt. Svo var ég eld hress á sunnudaginn og fór með nokkrum vinum fótboltaleik hjá Chivas, sem er eitt stærsta lið í Mexico. Völlurinn var rosa flottur og bróðir vina míns var að spila með liðinu. Chivas unnu leikinn 1-0 sem er bara flott, ekki það að ég hafi rosa mikið vit á þessu ;)

Strákurinn hugsar vel um mig!

Á mánudagsmorgun mætti ég í vinnu þar sem ég var send strax heim. Kennararnir voru að mótmæla og opnuðu ekki skólann þar sem þau fá svo illa borgað frá ríkinu. Ég borðaði svo hádegismat og var í góðu, aðeins farin að finna fyrir verkjum í vinstri hliðinni. Um 2 leytið urðu verkirnir svo miklir að ég gat lítið hreyft mig. Ég átti erfitt með að labba, gat enganvegin sest upp eða lagst niður. Systur minni leist ekkert á þetta og við pöntuðum tíma hjá lækni. Ég var komin til læknis um hálf 5 og var orðin rosalega aum. Hann byrjaði e-ð að taka á mér, þrýsta hér og þar á kviðinn og reyna að finna hvaðan verkirnir kæmu. Þá sagði hann mér að ég væri með nýrnasteina og þyrfti þá aðgerð en að hann vildi senda mig í frekari rannsóknir til að vera viss. Ég var sett í sónar og svoleiðis til að reyna að finna steinana en sem betur fer leit allt vel út.  Svo kom í ljós að ég væri bara með slæma sýkingu og fékk verkjalyf og svo lyf við sýkingunni. Ég tók mér frí í vinnunni alla vikuna enda var líkaminn alveg í rugli eftir allt álagið. Á þriðjudaginn gerði ég lítið, fór bara að spjalla við Jorge Luis hjá samtökunum í smá stund. Á miðvikudaginn fór ég að tala við skólastjórann minn og útskýrði fyrir henni allt sem hafði gerst og að ég gæti ekki unnið út vikuna. Eftir það fór ég strax til Guadalajara og var í rúman sólarhring hjá Chris. Hann kann svo sannarlega að dekra við stelpuna sína. Passaði uppá það að ég borðaði sem ég hafði ekki gert í c.a 3 daga, eldaði fyrir mig og græjaði allt! Er rosalega heppin með hann!

Verið að kveðja fjölskylduna hennar Emmu

Á fimmtudaginn kom ég heim uppúr hádegi og græjaði mig. Ég hitti Emmu um miðjan dag og við fórum í síðasta skiptið að kaupa okkur ís. Um kvöldið héldum við svo til Mexico City með nokkrum frá samtökunum á ráðstefnu. Við vorum komin til Mexico City um hálf 6 um morguninn og fórum beint til Morelos.

Ráðstefnan var skemmtileg. Áróra er loksins komin til Mexico og kom færandi hendi. Eva mágkona var svo góð að kaupa fyrir mig smá pakka og sendi með Áróru! Ég kynntist fullt af skemmtilegu fólki frá allskonar löndum, ræddi um lífið og tilveruna í Mexico. Versta við helgina var að sjálfsögðu að kveðja Emmu. Hún er farin í 2 mánaða ferðalag og flýgur til Finnlands 13. mars en við eigum nú eftir að hittast einhverntíman seinna.

Húsið sem ég var í ásamt 5 stelpum

Ég kom til Ocotlán rétt fyrir 5 í gærmorgun, fór heim með töskuna mína, lagði mig í rúman klukkutíma og fór svo til Guadalajara þar sem læknirinn bað um fleiri rannsóknir. Ég fann allt alveg ein í risa borginni og fæ niðurstöðurnar vonandi á laugardaginn.

Það tekur heldur betur á að vera svona veik svona langt frá öllum en ég er rosalega heppin með fólkið í kringum mig hérna. Hóst foreldrarnir eru auðvitað rosalega stressuð en þau passa vel uppá mig. Chris er alveg sá allra besti í þessu, heldur mér alveg niðrá jörðinni á meðan ég bíð eftir öllum niðurstöðum og stend í þessu veseni.

Í morgun fór ég loksins að vinna, mikið var það gaman! Í næstu viku byrjar svo önnur stelpan að vinna með mér sem verður spennandi. 

Jól og áramót

Eins og kom fram í síðasta bloggi var nóg um að vera hjá mér um jól og áramót. Á laugardeginum 21. Desember fórum við Emma til León þar sem við eyddum 2 dögum með íslenskum félaga mínum. Mikið var skrýtið að tala íslensku annað en bara við tölvu. Á laugardagskvöldið fórum við út að skemmta okkur, fórum á club með lifandi rock tónlist og svo annan með lifandi banda! Skemmtum okkur rosalega vel. Á sunnudeginum fórum við í moll ekki svo langt frá húsinu hans Kristinns, en annars gerðum við voða lítið, Emma var orðin veik og gat lítið gert. Á mánudagsmorguninn vöknuðum við Emma snemma, fórum niðrí bæ að skoða okkur um, röltum þar í nokkra tíma og svo fórum við heim til Ocotlán, semsagt á þorláksmessu. Seint um kvöldið þegar ég var komin heim fór ég með Chris og fjölskyldunni hans að heimsækja ættingja og var með þeim fram á nótt. Fór svo heim og var hér ein í húsinu aðfaranótt aðfangadags, voða skrýtið. Á aðfangadagsmorgun vaknaði ég frekar snemma, heyrði örlítið í mömmu, pabba og Ragnari á skype og græjaði mig. Fór svo með Chris og fjölskyldunni hans að heimsækja fullt af ættingjum. Heimsóttum langömmu hans og afa og þaðan labbaði ég í bæinn með foreldrum hans, systur og frænkum og var með þeim í nokkra tíma. Fórum í stóru kirkjuna niðrí bæ í smá stund, allt voða fallegt svona á jólunum. Við eyddum miklum tíma með langömmu hans og langafa ásamt allri stórfjölskyldunni en enduðum kvöldið heima hjá frænku hans Chris með nokkrum ættingjum. Borðuðum saman týbískan Mexíkóskan mat, vorum með posada og á miðnætti kysstust og knúsuðust allir því þá voru komin jól. Og þá fengu börnin að opna pakkana sína. Við sátum svo og spjölluðum heil lengi og ég fór heim um 3 eða 4 leytið. Á jóladag fór ég með Chris, foreldrum hans og systur til Guadalajara þar sem við vorum fram að laugardeginum 28. des. Við vorum þar að gera húsið hans fínt, koma fyrir nýjum húsgögnum og svona! Ég kom heim um hálf 7 leytið seinnipart laugardags til að pakka og taka til, klukkan 8 sótti svo bílstjóri okkur Chris og fór með okkur á flugvöllinn í Guadalajara.

Stelpurnar voða spenntar að opna pakkana sína!

Spila með afa sínum!

Á ströndinni í San Diego

Ferðalagið til USA gekk ekki vel. Vélin seinkaði um svona klukkutíma og þegar við komum til Tijuana var strætóinn sem við áttum að taka til San Diego hættur að ganga. Starfsfólkið hjá Volaris reddaði okkur því leigubíl en við þurftum að bíða í rúman klukkutíma eftir honum, klukkan var orðin rúmlega 3 þegar við loksins fórum yfir landamærin. Að sjálfsögðu var ég stoppuð á landamærunum og það tók alveg 45 mín eða svo. Þurfti að fá nýjan stimpil í vegabréfið mitt og svo svona Visa Waiver. Var spurð endalaust af spurningum og var orðin ansi þreytt þegar við loksins komumst út uppúr 4. Þegar allt þetta var búið leituðum við af leigubílnum okkar sem átti að fara með okkur niður í miðbæ San Diego en þá hafði hann farið þannig við vorum þarna föst við landamærin. Sem betur fer var  strætó einmitt á leiðinni til Santa Ana, algjör heppni því hann átti að hætta að ganga nokkrum klukkutímum áður. Klukkan 6 vorum við loksins komin til Santa Ana þar sem frændi hans Chris sótti okkur og skutlaði okkur heim.

Disneyland

Fyrsti dagurinn var frekar rólegur, fórum á Newport beach, röltuðum þar um og svo keyptum við Sprinkles cupcakes, sem er það besta sem ég hef smakkað!! Um kvöldið fórum við á svona Comedy show þar sem vinur hans Chris var með uppistand ásamt fleirum.

Á mánudeginum fórum við til San Diego þar sem við vorum yfir áramótin. Fórum á Rave sem er tónleikar með fullt af DJum. Ég skemmti mér miklu betur en ég átti von á, allt öðruvísi en ég er vön en rosalega gaman og mikið af fólki. Á nýársdag fórum við til ömmu hans Chris þar sem móðurbróðir hans átti afmæli, eftir það hittum við nokkra vini hans og vorum með þeim framá nótt. Ég keyrði heim um nóttina sem tók um klukkutíma. Var ansi smeyk enda eru 4-5 akgreinar á freewayinu og keyra allir frekar hratt. En við komumst heim án vandræða, gaman að prófa þetta! Restin af tímanum fór í að vera með stórfjölskyldunni og vinum hans Chris, versla og ferðast um. Við fórum til Los Angeles, Hollywood og í Disneyland sem var alveg hreint æðislegt. Skemmti mér svo vel. Við erum strax byrjuð að skoða möguleikana á að fara aftur út, annaðhvort um páskana eða í kringum afmælið mitt. 

Heimleiðin gekk rosalega vel. Chris, pabbi hans, systir og afi fóru með mig til Tijuana á flugvöllinn. Það er minnsta mál í heimi að keyra frá USA til Mexico. Við vorum ekkert stoppuð í neitt tjékk en stoppuðum samt svo ég gæti athugað með Visað mitt og svoleiðis. Miklu rólegra þarna megin heldur en að koma inní USA. Flugið gekk vel og ég var komin alla leiðina heim á þriðjudagskvöldið. Svo strax á miðvikudagsmorgun byrjaði ég að vinna, krakkarnir rosalega glöð að sjá mig og ég þau. Þessi helgi og næsta vika verður mjög róleg. Á fimmtudaginn förum við til Puebla á ráðstefnu hjá samtökunum. Emma verður þá hætt að vinna og kemur ekki aftur til Ocotlán, í staðin koma 2 nýir sjálfboðaliðar. Það verður rosa skrýtið að hafa hana ekki hér en gaman að kynnast nýjum. Verður líka gaman að hitta alla hina sjálfboðaliðana sem ég kynntist fyrstu vikuna mína hér.

Gleðilegt ár elsku vinir og fjölskylda, hlakka til að sjá ykkur í haust!